W samym sercu starożytnego Aymara znajduje się miejsce, w którym niebo spotyka się z ziemią. Miejsce, w którym Natura jest tak doskonałą rzeźbiarką kształtującą krajobraz, że trudno odmówić jej ingerencji magii. W porze suchej powierzchnia ziemi jest idealnie płaska i biała co przypomina księżycowy krajobraz. Natomiast w porze deszczowej woda zamienia Salar de Uyuni w niekończące się lustro, w którym przegląda się nieboskłon, tworząc iluzję zawieszenia w przestrzeni. Ta przestrzeń pochłania również nas samych, kiedy patrzymy na własne odbicie w wodzie lub chcemy chwycić wiszące nad nami chmury.
ZAKLĘTE W KAMIEŃ
Legenda głosi, iż góry otaczające Salar de Uyuni to zaklęte w kamień olbrzymy: Thunupa, Kusku i Kusina. Thunupa była niegdyś piękną kobietą, która poślubiła Kuksu. Mąż okazał się jednak niewierny i zdradził małżonkę, uciekając z kochanką o imieniu Kusina. Thunupa wpadła w rozpacz, nie mogąc pogodzić się z losem, który sprawił, że została sama z małym synkiem. Spływające łzy mieszały się z mlekiem, którym karmiła dziecko, tworząc ogromne jezioro. Gdy pod wpływem promieni słonecznych woda wyparowała, w miejscu jeziora powstało Salar de Thunupa– solna pustynia. Tak nazywają to miejsce Indianie Aymara. Uśpiony wulkan Thunupa jest obiektem kultu rdzennych mieszkańców Boliwii, którzy otaczają górę największą czcią. Indianie Aymara zamieszkują północny brzeg Salar de Thunupa, natomiast na południu można spotkać Indian Qeczua. Oba plemiona utrzymują się głównie z hodowli lam, alpak i handlu solą.
W czasach prehistorycznych na terenie Boliwii znajdowało się gigantyczne jezioro o nazwie Minchin, które na skutek zmian klimatycznych wyschło. Pozostałości po Minchin możemy podziwiać w postaci kilku mniejszych jezior oraz barwnych lagun. Salar de Uyuni to największa spuścizna po prehistorycznym jeziorze, tworzy, bowiem w porze deszczowej, największe jezioro a w porze suchej, największą pustynię solną na świecie. Położona na rozległym płaskowyżu Altiplano w Boliwii pustynia zajmuje obszar 10,582 km². Altiplano to płaskowyż, który powstał podczas wypiętrzenia gór Andów.
BOGACTWO MINERAŁÓW
Salar de Uyuni posiada bogate złoża mineralne w postaci litu, potasu, sodu, magnezu oraz boraksu. Z kolei wielkość złóż soli szacowana jest na około 10 miliardów ton, z czego wydobywanych jest 25.000 ton rocznie. Dodatkowo solanka, która znajduje się pod powierzchnią, jest niezwykle bogata w lit, którego złoża stanowią 50% światowych rezerw. Lit to niezwykle cenny składnik, który ma rozmaite zastosowania w przemyśle. Możemy go znaleźć w szkle i ceramice żaroodpornej, stosowany jest w lotnictwie czy wykorzystywany w akumulatorach litowo-jonowych oraz urządzeniach mobilnych (np. możemy go znaleźć w bateriach naszych telefonów komórkowych)
Pomimo tak bogatych złóż nie znajdziecie na terenie Salar de Uyuni żadnych przedsiębiorstw górniczych z kapitałem zagranicznym. Obecnie w Colchani działa jedyna w tym regionie kopalnia. Wydobycie urobku odbywa się w niej ręcznie. Kopalnia w większości zatrudnia lokalnych mieszkańców, którzy pomimo ubóstwa nie chcą na swoim terenie żadnych zagranicznych korporacji, mimo tego, że ich wejście na rynek oznaczałoby spływ nowoczesnych technologii i specjalistycznego sprzętu. Uważają, że pieniądze nie będą wspierać wtedy lokalnej społeczności, gdyż będą wypływać za granicę, do siedzib zagranicznych spółek. Rząd boliwijski również podtrzymuje to stanowisko, blokując możliwość inwestycji zagranicznych. Zarzuca, bowiem firmom, że nie zależy im na wybudowaniu zakładów, które tworzyłyby miejsca pracy, a jedynie na wydobyciu surowca, którego obróbka i wykorzystanie (na przykład przy produkcji akumulatorów) odbywałaby się poza granicami kraju. Rząd boliwijski zamierza zbudować rafinerię litu przy wykorzystaniu miejscowego kapitału i zasobów
CMENTARZYSKO POCIĄGÓW
3 km od centrum Uyuni znajduje się cmentarzysko zabytkowych pociągów. Skąd taka atrakcja na solnej pustyni? Miasto w przeszłości było centrum przeładunkowym dla pociągów przewożących minerały z głębi kraju do portów na Pacyfiku. Linie kolejowe zostały zbudowane w XIX w. przez brytyjskich inżynierów. Dzięki rozwojowi transportu miasto miało się bogacić a społeczność Uyuni rozwijać. Jednakże Indianie Aymara byli innego zdania i sabotowali rozbudowę kolei. W efekcie końcowym zasoby minerałów wyczerpały się a wraz z nimi transport. Przedsiębiorstwa, które zamykały swoje zakłady, porzucały pociągi, których wraki stworzyły cmentarzysko.
WYSPA INCAHUASI
W samym sercu białego morza Salar wynurza się „wyspa”, która jest pozostałością po wulkanie z czasów prehistorycznych. Wyspa zwie się Incahuasi. Odkryto na niej ślady Inków w postaci ruin dwóch budowli, prawdopodobnie, dlatego Indianie Quechua nadali jej nazwę „Inkawasi” (Inca dom). Na skalistym wzgórzu wznosi się las ogromnych kaktusów. Wśród nich można odnaleźć takie, które liczą sobie 1000 lat! Wysokość wielu z nich sięga 4 metrów
DAKAR
W 2014 roku po raz pierwszy organizatorzy rajdu Dakar przeprowadzili przez Salar de Uyuni jeden z jego etapów. Boliwijski rząd przygotował całą infrastrukturę turystyczną pod to szczególne wydarzenie. Głównym celem było usatysfakcjonowanie organizatorów, aby powrócili z rajdem w następnych latach, jak i promocja cudów natury, które znajdują się na boliwijskiej ziemi. Z jednej strony jest to ogromna szansa dla kraju, który boryka się z ubóstwem, jednak z drugiej strony ekolodzy ostrzegają, że może to mieć fatalny wpływ na jeden z najcenniejszych ekosystemów na świecie. Czytając relacje z rajdów Dakar, można ulec wrażeniu, że Natura nie pozostaje obojętna i serwuje uczestnikom przeróżne utrudnienia. Obfite opady deszczu połączone ze żrącą solą niszczą elektronikę. W efekcie większość pojazdów, a zwłaszcza motocykli, ma problemy z ponownym uruchomieniem
